Beleggen in China Winstgevend?

Zoals we weten draait de economie van China als een tierelier. Komende jaren zal de economie tussen de 7% en 9% blijven groeien. Chinese arbeiders verdienen meer sinds de arbeidswetten in 2008 zijn aangepast .

Daardoor is ook de vraag naar consumentenartikelen flink gestegen. Westerse automerken profiteren:  van 42.000 auto’s in 2000 naar meer dan een miljoen auto’s geïmporteerd in 2012. Ook producenten van luxe artikelen snuiven een flink deel van die toenemende rijkdom op.

Arbeidskosten zijn weliswaar gestegen en daardoor hebben een aantal Amerikaanse bedrijven hun producten uit China teruggetrokken. Toch is de export naar de VS in 2012 nog nooit zo hoog geweest. Wel hebben de bedrijven last van Europa waar nog steeds een groot deel van de export naartoe gaat.

1.3 miljard nieuwe consumenten!

Toch, met een alsmaar groeiende economie ( in 2011 heeft ze Japan voorbijgestreefd als 2 na grootste economie) en ruim 1.3 miljard Chinese consumenten zou je denken dat beleggen in China zeer winstgevend kan zijn. En toch is dat niet helemaal waar.

Beleggingsexperts raadden zelfs aan om slechts een klein deel van uw geld aan Chinese aandelen te spenderen en dan nog het liefst via beleggingsfondsen die ook in andere landen in Azië beleggen. Hoe komt dat?

Risico’s

Tot 2009 hebben investeerders goed geboerd met een stijging van meer dan 50% voor Chinese aandelen. Daarna is de boot echter van koers geraakt met een daling van maar liefst 22% in 2011.

Groot probleem is dat veel Chinese bedrijven nog steeds in handen zijn van de staat. Als buitenlandse aandeelhouder heb je dan weinig te zeggen.

De vraag is natuurlijk ook of de winstcijfers van bedrijven wel betrouwbaar zijn als zoveel instituten aan de leiband lopen van deze partijdictatuur. Er zijn niet veel Chinese burgers die kritiek durven te uiten op hun regering vanwege de consequenties die dat heeft.

Ook de vergrijzing zal voor China een groot probleem worden net zoals dat voor Europa nu het geval is. Die is juist versterkt door de 1 kind politiek geïntroduceerd in 1978. Ouderen consumeren minder, terwijl jongeren belasting betalen en zorgen voor een profijtelijke markt. Vergrijzing maakt die markt een stuk kleiner en dat zal zeker niet zonder gevolgen blijven voor de Chinese bedrijfsleven.

En mochten de Chinese politici terugkomen op hun 1 kind politiek dan duurt het nog 20 jaar voordat dit resultaat heeft.

Onheilsprofeet Marc Faber wijst ook op het gevaar van de enorme kredietbubbel die zich daar aan het vormen is. Burgers betalen torenhoge bedragen voor huizen met geleend geld. Dat gaat niet altijd goed zoals we dat zelf in Nederland kunnen beamen. Ook zet hij grote vraagtekens bij de betrouwbaarheid van de exportcijfers die de Chinese autoriteiten geven. Die zijn veel hoger dan waar Westerse analisten op uitkomen.

Nieuwe leider - nieuwe kansen

Jonge Chinezen komen in aanraking met Westerse democratie en vrijheden via het internet en door studies te volgen in het Westen. Zij zullen veel minder tolerant zijn t.a.v corruptie en censuur.

De taak is dus aan de nieuwe leider van China Xi Jinping om zijn land naar de volgende fase te brengen waarin hij de bevolking tevreden moet zien te houden. Zal die omschakeling van partijdictatuur naar een open democratie en economie vreedzaam verlopen?

In 1989 hadden studenten al die vrijheid op de Plein van de Hemelse Vrede (Tiananmen Square) willen afdwingen van de toenmalige leiders. Een bloedbad was het gevolg. Zullen de nieuwe leiders nu anders omgaan met onrust in het land?

Die 9% groei van China lijkt dus een gouden gelegenheid voor investeerders om geld aan dat land toe te vertrouwen. Die groei kan echter snel verdwijnen door stijgende arbeidskosten, sociale onrust en vergrijzing. / Gerelateerde onderwerp Slim Beleggen / China profiteert van valuta-oorlog / Inflatieverwachting 10% Voor het laatste nieuws volg ook mijn blog. / Volg mij op Facebook  /Home /Ik op Google Plus